Tijdens mijn coaching sessies kom ik het vaker tegen: emotie. En het lijkt alsof het niet mag. Er komt een brok in je keel, je wordt rood, je kijkt de andere kant op en bah er komt ook nog een traan.
Vaak verontschuldigen mensen zich hiervoor, maar waarom…
Ik heb geen idee. En eerlijk gezegd maakt het me ook niet uit. Het is voor mij een reactie net als lachen.
Blijkbaar maken we toch onderscheid hierin. Onderscheid in wat wel of niet mag. Maar wie heeft dat ooit bedacht… Ik niet
Dus lach, huil, verbaas, stamp, knuffel… gewoon omdat het kan.